Hoogtepunten van Rio

De busreis terug vanuit Belo Horizonte naar Rio de Janeiro was een stuk minder aangenaam dan de heenreis. Het leek ineens of de weg veel meer gaten en hobbels had en bovendien had onze buschauffeur het gas er goed op, terwijl we over de bochtige bergwegen reden. Meer dan eens werden we wakker met het gevoel dat de bus over een van de hobbels werd gelanceerd en ieder moment door een windvlaag kon worden opgepakt om in het dal weer neer te komen. Om iets voor zes ’s ochtends bereikten we dan toch veilig het busstation van Rio de Janeiro en konden we naar het hotel.

Na nog een paar uur te hebben bijgeslapen op onze hotelkamer zijn we op pad gegaan. We hebben gisteren en vandaag letterlijk en figuurlijk de hoogtepunten van Rio de Janeiro bezocht: de Pão de Açúcar (Suikerbroodberg, hoogte ca. 400 meter) en de Corcovado, de ca. 700 meter hoge berg met daarop het Christusbeeld. Bij het bezoeken van deze attracties is er één heel belangrijke factor: het weer. Vorige week tijdens ons eerste verblijf in Rio was het vaak nogal bewolkt, zodat vooral de top van de Corcovado nogal vaak compleet in de wolken hing. Gisteren en vandaag leek alles een stuk beter, dus grepen we onze kans! Allereerst de Pão de Açúcar… Je bereikt de top van deze berg in twee etappes met een kabelbaan (die overigens al sinds 1912 in gebruik is en daarmee een van de oudste toeristische attracties in Rio). Vanaf de top van Pão de Açúcar heb je een mooi uitzicht over de baai van Guanabará en het noordoosten van de stad: zo’n beetje vanaf de wijk Botafogo tot aan Centro en het kleine vliegveldje Santos-Dumont. Ook kun je de (brug naar) Niterói zien, de stad aan de overkant van de baai.

Vandaag zijn we naar de Corcovado geweest. Het weer was wederom prima in de ochtend toen we aankwamen bij het vertrekpunt van het trammetje dat door het Floresta da Tijuca naar de top van deze berg rijdt. Daar zagen we dat meer mensen op hetzelfde idee gekomen waren als wij. Het was superdruk en we hebben een uur in de rij gestaan voor kaartjes. Toen we deze eenmaal hadden bemachtigd, bleek dat er zoveel wachtenden voor ons waren dat we pas met de tram van drie uur omhoog konden. Nou ja, dan maar eerst wat lunchen…

Om drie uur konden we dan eindelijk omhoog met de tram. Het weer was nog steeds prima, eigenlijk beter nog zelfs dan ’s ochtends. Tijdens de halfuur durende tramrit konden we alvast snel genieten van een aantal uitzichten. Dat beloofde wat voor op de top! En inderdaad, er stond ons een mooie verassing te wachten: op het moment dat we bij het 37 meter hoge beeld van Jezus Christus aankwamen, kwam er een gigantische wolkenbank vanaf de kust opzetten. Binnen een minuut was de hele berg gehuld in een dikke mist! Iedere vorm van uitzicht op de stad was verdwenen en zelfs het beeld was slechts bij vlagen zichtbaar...Wat een domper!

Na anderhalf à twee uur wachten in de mist en motregen besloten we dat vandaag niet onze geluksdag was en dat we beter weer naar beneden konden gaan – dan maar zonder uitzicht en foto’s daarvan. Net op het moment dat we de tram in wilden stappen, klaarde het ineens op! Zul je altijd zien … met een smoes dat Veronique haar paraplu vergeten was, konden we nog fixen dat we via een zij-uitgang van het perron afkonden en weer terug de berg op. Inderdaad bleek dat het weer iets opgeklaard was en zo konden we gelukkig toch nog snel een paar foto’s maken voordat de lucht weer volledig dichttrok. Ach ja, dit was dan echt een van die dagen waar je er tijdens je vakantie liever niet teveel van hebt, maar gelukkig hebben we de (slechte) foto’s (nog)!