Monday, April 30, 2012

Net geen 100 graden …

Allereerst onze welgemeende excuses voor de radiostilte van onze kant: internet en de woestijn gaan blijkbaar niet altijd lekker samen. Bij deze dus meteen twee blogs: deze en eentje over de laatste canyon die we bezocht hebben en Las Vegas. In Las Vegas hebben we The Strip gedag gezegd en we zijn verder door de woestijn heen gereden naar Death Valley. Hoewel de naam anders doet vermoeden, is er nog best wat leven te vinden … vandaag hebben we zelfs een coyote gespot! Gisteren zijn we op de allerbekendste plek in Death Valley geweest, genaamd Badwater. Sommigen van jullie kunnen zich misschien wel herinneren dat Bassie en Adriaan daar ook zijn geweest op hun reis door Amerika ;-). Badwater is het laagste punt van de VS op een diepte van 86 meter onder zeeniveau en is een groot zoutmeer.
Death Valley is verder vooral heel erg heet, het kan in de zomer wel 50 graden Celsius worden! Gelukkig is het nu nog lente en is de temperatuur tijdens ons verblijf volgens de autothermometer net onder de 100 graden Fahrenheit gebleven (ongeveer 35 graden Celsius). Wat ons verder vooral opviel aan Death Valley is dat er zo veel verschillende soorten woestijn te zien zijn, namelijk rotswoestijn, zandduinen, hoge gekleurde bergen en zelfs een vulkaankrater.
Vanochtend zijn we er vroeg uit gegaan om de zonsopkomst te zien bij de zandduinen.
Rond het middaguur zijn we vandaag vanuit de woestijn vertrokken. Na een rit van 494 mijl (ongeveer 800 km) op de teller zijn we neergestreken in een dorpje vlakbij Yosemite National Park. Vanuit hier gaan we morgen het oudste Nationaal Park in de VS verkennen, of in ieder geval een deel ervan. We zullen zien hoe ver we komen, want een groot deel van het park is afgesloten vanwege de sneeuw hier in de bergen van de Sierra Nevada. Op de teller van onze nieuwe Prius staat trouwens inmiddels al 2800 mijl (ca. 4500 km), dus we kunnen wel stellen dat het een goede proefrit is ;-)!
Voor nu wensen we jullie allemaal een heel fijne Koninginnedag en tot snel!

De laatste canyon en fabulous Las Vegas

Zoals belooft, bij deze een kort verslag van het bezoek aan de laatste canyon van onze rondreis door het westen van de VS. We hadden al eerder gezegd dat hoewel het allemaal kloven zijn, ze toch allemaal heel verschillend zijn. Het omringende landschap is vrijwel hetzelfde: dor, droog en behoorlijk warm zoals het hoort in de woestijn ;-) Het bijzondere aan Zion National Park is dat de kloof vol staat met loofbomen en dat er een aardige rivier doorheen stroomt. Het lijkt allerminst een woestijn.
De dag dat wij hadden besloten wat te gaan wandelen in Zion was het frisjes en vielen er wat buien, uiteraard precies wanneer wij geen beschutting in buurt hadden … Maar het droogde altijd wel weer op en de volgende dag was het zelfs weer zonnig en warmer. Zeker toen we op pad gingen naar fabulous Las Vegas. Las Vegas was alles wat we ervan verwacht hadden. Het verkeer is behoorlijk druk, er rijden veel limousines (o.a. ook Hummers in formaatje limo), veel dronken Amerikanen, hier en daar een bruidje, casino’s en neonverlichting. Heel veel neonverlichting en vooral veel extravagante, bizar uitgedoste gebouwen met daarin hotel en/of casino. Prima voer voor een avondje aapjes kijken dus!
Als je dan toch in Las Vegas bent, kun je natuurlijk niet zomaar aan alle gokautomaten voorbij lopen. Ramon zag zijn kans schoon en heeft het zelfs voor elkaar gekregen om 1 hele dollar om te zetten in 2,25 dollar bij een van de vele one-armed bandits.
Eerlijkheidshalve moeten we daaraan toevoegen dat van deze opbrengst weer een dollar is opgegaan aan een ander gokje. Wij zijn in ieder geval met winst uit Las Vegas vertrokken, er zijn mensen die minder aan zo’n avondje over hebben gehouden ...

Thursday, April 26, 2012

Nog meer Canyons

Na ons bezoek aan de Grand Canyon, zijn we doorgereden naar onze volgende bestemming: het weinigzeggende stadje Page. Page bevindt zich aan de rand van Lake Powell, een stuwmeer dat aangelegd is in een deel van de canyon van de Colorado rivier. Wij hebben een stop gemaakt in Page, omdat we graag de beroemde Antelope Canyon wilden zien. Dit is wat men een slot canyon (letterlijk: sleufkloof) noemt, een kloof die slechts enkele meters breed is en vele meters hoog. Door deze vorm valt er slechts een kort deel van de dag, namelijk rond het middaguur, licht in de kloof wat zorgt voor prachtige kleuren en lichtstralen. Deze kloof kon alleen bezocht worden met een georganiseerde tour, maar dat was het zeker waard.
Hierna hebben we de auto weer gepakt en zijn we na de lunch doorgereden naar Bryce Canyon, die we vandaag bezocht hebben. Onderweg kwamen we door de Red Canyon heen, waarvan de naam al aangeeft dat de wanden van deze brede kloof rood van kleur zijn.
Vandaag hebben we dus een bezoek gebracht aan Bryce Canyon National Park en voor het eerst was het de hele dag bewolkt en zelfs zo koud dat we een trui en jas aan moesten. Dat was wel even wennen na de woestijntemperaturen hiervoor. In Bryce Canyon staan de zogenaamde “Hoodoo’s”, kalkstenen pilaren die gevormd zijn door erosie van voornamelijk ijs en regen
Dit is dus weer heel anders dan de Grand Canyon die uitgesleten is door een rivier. Het mooie aan Bryce Canyon is dan ook dat je er makkelijk een route doorheen kunt lopen tussen de pilaren door.
Inmiddels zijn we aangekomen in een dorpje naast Zion National Park, wat weer een andere soort Canyon is. Daarover uiteraard de volgende keer meer!

Tuesday, April 24, 2012

Grand Canyon

Gisteren en vandaag hebben we een bezoek gebracht aan de Grand Canyon en opnieuw een heel aantal miles afgelegd. De afstanden zijn hier in de VS erg groot en de tijd gaat even snel als elders, dus duurt het vaak uren voordat je van A naar B bent. Wij kiezen er daarom voor om ook van het “onderweg zijn” vakantie te maken; dus in plaats van zo snel mogelijk , zo leuk mogelijk te rijden. Vandaar dat we er soms een uurtje langer over doen, of twee als het uitzicht te mooi is om niet te stoppen voor een fotootje of twee :-).
Wat ons beiden al snel opviel is dat de Grand Canyon er precies zo uitziet als je al had gedacht, want wie heeft er geen prachtige foto’s van deze fenomenale kloof gezien … In dat geval, bij deze:
Na de laatste paar plekjes binnen het National Park te hebben bezocht, zijn we vandaag verder gereden. Onderweg hebben we nog wat meegepakt van Monument Valley. Dit hadden we niet gepland, maar de bewegwijzering laat hier zo af en toe te wensen over, waardoor we een kruising van snelwegen hadden gemist (NIET aangegeven, ja echt!) en er toen zo’n beetje langskwamen.
De dag zijn we geëindigd bij de Horseshoe bend, waar de Coloradorivier een mooie bocht heeft uitgesleten.
Morgen laten we ons een stukje rijden en gaan we op pad naar ons volgende National Park, maar daarover later uiteraard meer.

Saturday, April 21, 2012

Van de kust naar de woestijn

Gisteren zijn we vanuit het lieflijke stadje Santa Barbara, via Los Angelos landinwaarts gereden naar Twentynine Palms. We begonnen de dag met zonneschijn in Santa Barbara, maar toen we eenmaal tot aan het strand gewandeld waren, was er de bekende zeemist komen opzetten. Hierdoor was er weinig van de werf en kust te zien.

Omdat we nog een rit van 400km voor de boeg hadden besloten we dan maar te vertrekken. De meest directe route naar Twentynine Palms was via Los Angelos. Aangezien we toch in de buurt waren, dachten we nog even het Hollywood sign op de foto te zetten. Dit “even” was een uur rondrijden in LA met het volgende resultaat.
Na dit Kodakmomentje sloten we aan in een file van 80km om door de stad en eruit te komen. Drie uur stop-en-go en een heel late aankomst in Twentynine Palms waren het gevolg.
Vandaag dachten we een bijna autoloze dag te hebben, want we gingen een bezoek brengen aan het Joshua Tree National Park dat op slechts 2 mijl van ons motel ligt. Maar … geheel in Amerikaanse stijl bezoek je dit park met de auto en stap je af en toe uit om een foto en/of een korte wandeling te maken. Het park is dus onderdeel van de Mojave en Colorado woestijn met hierin veel rotsformaties, Joshua Trees (Yucca soort) en mooie vergezichten waaronder een blik op de San Andreas Vault (de breuklijn waardoor er in Californië zoveel aardbevingen zijn).


In de middag hebben we ook nog een en echte wandeling gemaakt van anderhalf uur vanuit een oase, over een berg en weer terug naar de parkeerplaats. Ramon was nog niet moe aan het eind, zie deze foto :-)
Aan het eind van de dag hadden we toch weer 180 km extra op de teller staan en een bijna lege tank. Voor zover onze berichtgeving uit een warm Twentynine Palm, California.

Thursday, April 19, 2012

Highway 1

Zo, we zijn er dan! We hebben er twee dagen over gedaan om de ca. 450 mijl (720 km) langs de Californische kust over Highway 1 af te leggen. We hebben een overnachting gehad in Monterey, maar vanavond zijn we veilig en wel aangekomen in ons motel in Santa Barbara met onze auto.


Hier in Amerika wordt overal gevraagd of je er nog iets bij wilt: zoals kaas bij de hamburger, dressing op je salade of toch misschien die grotere auto die slechts 15 dollar extra kost (per dag dus …). Inmiddels zijn we er een beetje aan gewend en hadden we afgesproken om niet in te gaan op eventuele “upgades” van de autoverhuurder bij de Avis … ja, je voelt ‘m al aankomen: dat hebben we dus toch gedaan. Voor totaal 85 dollar extra zijn we nu de trotse bestuurders van een echte hybride Toyota Prius, vers van de pers: er stond pas 4 mijl op. Bovendien brengt ie zijn extra geld wel op, want anders dan de meeste auto’s hier in de VS is deze WEL zuinig :-D.
Omdat het al laat is en omdat je de geweldige uitzichten langs kustweg 1 vooral moet zien en niet beschrijven, houden we het deze blog kort…laat de onderstaande foto’s voor zich spreken!







Tot zover dan voor nu. Wij gaan hier slapen en morgen weer vroeg op. Op de planning staat dan de oversteek van de kust naar Joshua Tree National Park (ca. 400 km, via Los Angeles). Maar daarover later meer…

Tuesday, April 17, 2012

Escape from Alcatraz

Na een welverdiende nachtrust hebben we ons vandaag laten vervoeren. We zijn begonnen met het toetje van gisterenavond (wat er toen echt niet meer bij paste): cheesecake bij The Cheesecake Factory met uitzicht op Union Square.


Toen zijn we naar de haven gewandeld alwaar er een boot op ons lag te wachten om ons naar Alcatraz Island te brengen. De audiotour door het cellencomplex gaf een indrukwekkend beeld van de tijd (1934-1963) dat Alcatraz de zwaarst bewaakte gevangenis van de VS was. Al Capone, alias Scarface, was slechts een van de beruchte bewoners die Alcatraz heeft gehad. Zoals bij de ingang te lezen viel: “Wie de regels breekt, gaat naar de gevangenis en wie de gevangenisregels breekt, gaat naar Alcatraz”.



Ter afsluiting van de dag zijn we met een oud trammetje (uit Milaan) naar Alamo Square gereden, waar we net voor zonsondergang de Painted Ladies nog konden fotograferen. Dit zijn de beroemde oude Victoriaanse huisjes (bekend uit de tv-serie Full House) met op de achtergrond de skyline van de stad.


Voor zover ons verslag uit San Francisco. Nu nog even onze spullen inpakken, de route plannen voor morgen en dan kunnen we vanaf morgenochtend op weg met onze huurauto. Het plan is om eerst via Highway 1 langs de kust richting Santa Barbara te rijden. Eens zien hoe ver we komen …

Monday, April 16, 2012

Fietsen in San Francisco

Gisteren was alweer de tweede dag voor ons samen in San Francisco. De conferentie is inmiddels afgelopen en Ramon is afgelopen vrijdagmiddag ook aangekomen. Zaterdag hebben we het vooral rustig aan gedaan en een beetje rondgewandeld, maar voor de zondag wilden we graag wat meer actie. We hadden daarom besloten om een fiets te huren en daarmee de Golden Gate Bridge te gaan trotseren. Nou die actie hebben we gekregen … hoewel we volgens de verhuurder als Dutchies natuurlijk pro’s waren, zijn wij hellingen van meer dan 20% niet gewend!



Vanaf onze kant van het centrum zijn we richting de haven gefietst vanaf waar de Golden Gate bridge steeds dichterbij kwam. Het was een stukje klimmen naar de oprit waar we samen met een hoop andere toeristen de brug over zijn gereden. Vanaf de brug zijn we naar Saulsalito gefietst voor de lunch en ontzuren van de benen.



Vervolgens gingen we weer op pad om ook terug te fietsen over de Golden Gate. De meeste toeristen nemen de veerboot terug naar de stad … wij weten nu waarom.
Na een lange en zware rit terug via Presidio en het Golden Gate park (met “echte” Hollandse molen en tulpentuin) hebben we de fietsen om 7 uur weer ingeleverd.


Hongerig als we waren, waren we net op tijd om een half uur in de rij te staan bij de Cheesecake Factory. Gelukkig was het eten wel lekker :). Vandaag is het onze laatste dag in San Francisco met op de planning een bezoek aan Alcatraz.

Monday, April 9, 2012

In the streets of San Francisco

Dit zinnetje komt jullie vast allemaal bekend voor uit de klassieker “San Francisco” – “If you’re going to San Francisco …” van Scott Mackenzie. Nu ja, leek me wel toepasselijk als eerste titel van dit deel van onze reisblog. Nadat we vorig jaar naar Brazilië zijn geweest, gaan we dit jaar een stukje van Noord-Amerika ontdekken. Deze trip naar de VS wordt onze “zomervakantie”, omdat er dit jaar door twee bepaalde personen een proefschrift geschreven moet worden tijdens de zomer. Oh ja, en natuurlijk omdat ik nu naar San Francisco mocht voor de MRS Spring conferentie!

De trip naar de VS begint voor mij dus met een conferentie (=werk), wat dus betekend dat ik op dit moment nog alleen in San Francisco ben. Ramon komt op vrijdag ook hierheen en na een paar dagen extra in San Francisco zullen we dan onze huurauto ophalen en gaan we op pad (=vakantie!!!). Als de tijd rijp is en we besloten hebben hoe we precies rond gaan rijden, krijgen jullie daarvan uiteraard een kaartje te zien ;).

Vandaag (=maandag=2e Paasdag) is de conferentie begonnen, want hier in de VS doen ze niet aan 2e Paasdag … Volgens de nieuwslezer van FOX vanmorgen: “Where Europeans are celebrating Easter Monday today, we are all at work and that’s how we keep on being ahead of them.” Ahum. Dat betekent in ieder geval dat het gisteren zondag was en tijd om de omgeving te verkennen. Het was prima wandelweer met een zonnetje, 66 graden Fahrenheit (18 graden C) en een stevige bries. Aldus heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om een aantal kilometers heuvels te wandelen “in the streets of San Francisco”.
Hier in de stad rijden de beroemde “cable cars”, waarvan een van de eindstops vlakbij ons hotel ligt. Hier draaien ze de “cars”om op een draaischijf om vervolgens dezelfde weg weer terug te gaan.


Vanaf daar heb ik de route van deze met-toeristen-gevulde oude trammetjes gevolgd over een aantal heuvels naar het haven en de zeemonding van de baai met daarin Alcatraz en natuurlijk de Golden Gate bridge. Zie hieronder ...



Boven de baai hang altijd een soort van mist, dus er is niets mis met de camera, maar is wel jammer natuurlijk. Onderweg natuurlijk een paar mooie uitzichten, steile heuvels en de “the most crooked steet in the World”.




Zoals goed te zien is was er net een buslading Chinezen uitgeladen en moet je als toerist met dikke huurauto uiteraard dit straatje rijden. Als afsluiting hieronder de skyline van San Francisco vanaf de haven.


De terugweg was uiteraard meer van hetzelfde :). Na een dag lang wandelen en foto’s maken, kwam ik Benjamin en Daniele (collega’s) tegen in het hotel - zij zijn vanaf Los Angeles hierheen komen rijden. Vanaf nu dus conferentie, die begint dagelijks om 8 uur ’s ochtends en duurt tot laat (= 11 uur ’s avonds op woensdag en donderdag). Dus ... de volgende update zal zijn wanneer Ramon ook hier is!
Was getekend, Veronique