Hoogtepunten van Rio

De busreis terug vanuit Belo Horizonte naar Rio de Janeiro was een stuk minder aangenaam dan de heenreis. Het leek ineens of de weg veel meer gaten en hobbels had en bovendien had onze buschauffeur het gas er goed op, terwijl we over de bochtige bergwegen reden. Meer dan eens werden we wakker met het gevoel dat de bus over een van de hobbels werd gelanceerd en ieder moment door een windvlaag kon worden opgepakt om in het dal weer neer te komen. Om iets voor zes ’s ochtends bereikten we dan toch veilig het busstation van Rio de Janeiro en konden we naar het hotel.

Na nog een paar uur te hebben bijgeslapen op onze hotelkamer zijn we op pad gegaan. We hebben gisteren en vandaag letterlijk en figuurlijk de hoogtepunten van Rio de Janeiro bezocht: de Pão de Açúcar (Suikerbroodberg, hoogte ca. 400 meter) en de Corcovado, de ca. 700 meter hoge berg met daarop het Christusbeeld. Bij het bezoeken van deze attracties is er één heel belangrijke factor: het weer. Vorige week tijdens ons eerste verblijf in Rio was het vaak nogal bewolkt, zodat vooral de top van de Corcovado nogal vaak compleet in de wolken hing. Gisteren en vandaag leek alles een stuk beter, dus grepen we onze kans! Allereerst de Pão de Açúcar… Je bereikt de top van deze berg in twee etappes met een kabelbaan (die overigens al sinds 1912 in gebruik is en daarmee een van de oudste toeristische attracties in Rio). Vanaf de top van Pão de Açúcar heb je een mooi uitzicht over de baai van Guanabará en het noordoosten van de stad: zo’n beetje vanaf de wijk Botafogo tot aan Centro en het kleine vliegveldje Santos-Dumont. Ook kun je de (brug naar) Niterói zien, de stad aan de overkant van de baai.

Vandaag zijn we naar de Corcovado geweest. Het weer was wederom prima in de ochtend toen we aankwamen bij het vertrekpunt van het trammetje dat door het Floresta da Tijuca naar de top van deze berg rijdt. Daar zagen we dat meer mensen op hetzelfde idee gekomen waren als wij. Het was superdruk en we hebben een uur in de rij gestaan voor kaartjes. Toen we deze eenmaal hadden bemachtigd, bleek dat er zoveel wachtenden voor ons waren dat we pas met de tram van drie uur omhoog konden. Nou ja, dan maar eerst wat lunchen…

Om drie uur konden we dan eindelijk omhoog met de tram. Het weer was nog steeds prima, eigenlijk beter nog zelfs dan ’s ochtends. Tijdens de halfuur durende tramrit konden we alvast snel genieten van een aantal uitzichten. Dat beloofde wat voor op de top! En inderdaad, er stond ons een mooie verassing te wachten: op het moment dat we bij het 37 meter hoge beeld van Jezus Christus aankwamen, kwam er een gigantische wolkenbank vanaf de kust opzetten. Binnen een minuut was de hele berg gehuld in een dikke mist! Iedere vorm van uitzicht op de stad was verdwenen en zelfs het beeld was slechts bij vlagen zichtbaar...Wat een domper!

Na anderhalf à twee uur wachten in de mist en motregen besloten we dat vandaag niet onze geluksdag was en dat we beter weer naar beneden konden gaan – dan maar zonder uitzicht en foto’s daarvan. Net op het moment dat we de tram in wilden stappen, klaarde het ineens op! Zul je altijd zien … met een smoes dat Veronique haar paraplu vergeten was, konden we nog fixen dat we via een zij-uitgang van het perron afkonden en weer terug de berg op. Inderdaad bleek dat het weer iets opgeklaard was en zo konden we gelukkig toch nog snel een paar foto’s maken voordat de lucht weer volledig dichttrok. Ach ja, dit was dan echt een van die dagen waar je er tijdens je vakantie liever niet teveel van hebt, maar gelukkig hebben we de (slechte) foto’s (nog)!

Feliz Natal!

24 December zijn we na de busreis en een ontbijt bij Kátia een rondje gaan rijden in Belo Horizonte. Een van de belangrijkste plekken in de stad is het (kunstmatige) meer Pampulha, waaraan vier gebouwen staan van de hand van Oscar Niemeyer. Oscar Niemeyer is een beroemde Braziliaanse architect die ook veel gebouwen in de hoofdstad Brasília ontworpen heeft. Het meest markante gebouw is de Igreja São Fransisco de Assis, een kerk die is uitgevoerd met bogen en “Delftsblauwe” tegeltjes.

Net als de Amerikanen geloven de kleine Braziliaantjes ook in de Kerstman. Het is misschien slecht voor te stellen, maar er zijn hier dus ook mensen die zich verkleden als Kerstman. In dik rood pak met muts en baard bij ongeveer 30 °C wel te verstaan! Je ziet ze hier ook rondrijden in een auto terwijl ze snoepjes uitdelen aan kinderen.

Kerst wordt hier vooral op Kerstavond gevierd met de familie. Dit jaar voor ons dus een Kerst met de Mineiros (inwoners van Minas Gerais, de deelstaat waarvan Belo Horizonte de hoofdstad is). Op Kerstavond hebben we bij de familie van Kátia gegeten. Rond middernacht werd er gebeden, wenste iedereen elkaar Feliz Natal en werden er cadeautjes uitgedeeld. De Hollandse chocolade en het boek met Nederlandse landschappen vielen gelukkig in goede aarde :-)

Op eerste Kerstdag wordt er meestal uitgeslapen (kater) en wordt de rest van de (schoon)familie bezocht. In plaats daarvan zijn wij vandaag samen met Kátia iets toeristisch gaan doen: we hebben een bezoek gebracht aan het stadje Ouro Preto. Deze oude koloniale stad was eerst de hoofdstad van Minas Gerais en het centrum van de mijnbouw. Er werd vooral veel goud gevonden, Ouro Preto betekend in het Portugees zwart goud. Eénvijfde van het goud moest worden afgestaan aan de Portugezen, behalve als het gebruikt werd in een kerk. Daarom staan er nogal veel kerken in Ouro Preto die van binnen erg rijk versierd zijn. Helaas hebben we dat dus niet kunnen zien, want de kerken en musea waren allemaal gesloten omdat het Eerste Kerstdag was.

Van buiten waren de kerken gelukkig ook het bekijken waard en we hebben geprobeerd om ze allemaal te zien. Dat was wel een uitdaging aangezien Ouro Preto midden in de bergen ligt en het dus veel klimmen en klauteren was. Aan het eind van de dag waren we dus behoorlijk bezweet en moe, maar al met al hebben we een prima dag gehad.

A Cidade Maravilhosa

De afgelopen dagen hebben we behoorlijk wat van Rio gezien. Dinsdag wilden we met de veerboot naar het eiland Ilha de Paquetá in de baai van Guanabará, de baai waaraan Rio de Janeiro ligt. Toen de Portugezen hier voor het eerst aankwamen was het januari en dachten ze dat ze baai de monding was van een grote rivier, die ze dus Januaririvier (Rio de Janeiro) hebben genoemd. Dit terzijde om jullie algemene kennis te verrijken.

De veerdienst naar het eiland gaat eens in de 2 tot 3 uur. Helaas waren we net te laat voor de vorige, dus veeeeeeel te vroeg voor de volgende. Daarom hebben we in de tussentijd een deel van het centrum bezocht, dat aan de haven grenst. Eerlijk gezegd is er niet al te veel te zien in het Centro; hier en daar een koloniaal gebouw of kerk en verder vooral moderne hoogbouw en kantoren. Wat wel leuk was dat de kerken allemaal open waren, want er zijn lunchmissen.

De veerboot bracht ons in een uur naar het eiland wat er echt supermooi uit zag! Alleen een beetje jammer dat je in de baai niet kunt zwemmen door de vervuiling.

Woensdag zijn we gaan wandelen vanaf het strand van Flamengo naar Botafogo. Beide stranden liggen aan de baai en hebben uitzicht op de Suikerbroodberg (Pão de Açúcar).

Na de wandeling hadden we afgesproken met Luiz en Clarissa waar we samen gekookt en gegeten hebben. Clarissa had een specialiteit uit het zuiden van Brazilië gemaakt: Arroz Carretero – rijst met vlees en ui.

Donderdag was het slecht weer en we moesten om 12 uur uitchecken uit het hotel, dus iets ondernemen was niet echt makkelijk. Luiz en Clarissa hebben ons opgehaald om een uur of half 2 en toen zijn we een stuk gaan rijden richting Barra en Recreio, twee chique wijken in het zuidwesten van de stad. Het weer was iets beter toen we bij het strand van Recreio waren en we hebben toen dus nog een stukje langs het strand gewandeld. Daarna zijn we via Floresta da Tijuca naar Luiz’ huis gereden, waarbij we onderweg een goede bodem hebben gelegd voor de nachtelijke busreis naar Belo Horizonte. Die bodem hebben hebben we gelegd bij een rodízio de churrasco – een barbecuerestaurant waar je voor een vast bedrag onbeperkt kunt eten en wordt bediend aan de tafel.

Inmiddels was het verkeer zo druk en chaotisch geworden dat we al om half 10 naar de Rodoviária – busstation gegaan zijn. In het busstation zelf was het ook totale chaos – dat hoort blijkbaar een beetje bij Brazilië. Natuurlijk was onze bus niet op tijd, door het verkeer, de regen en omdat het bijna Kerst is en iedereen naar familie toe gaat. Om jullie een idee te geven wat dat dan veroorzaakt, bij deze een foto van het busstation om middernacht. We hoorden net dat er gisteravond 90.000 mensen per bus vertrokken zijn vanaf deze Rodoviária.

Uiteindelijk kwam alles goed, zaten we in de goede bus en zijn we nu bij Kátia in Belo Horizonte waar we vanavond naar haar ouders gaan voor het Kerstdiner.

We wensen jullie allemaal een hele fijne (witte) Kerst!

Academisch kwartiertje op z’n Braziliaans

Toevallig of niet, deze maandag was de verdediging van het proefschrift van Ricardo. Ricardo is een van de andere vrienden van Ramon en Eef van tijdens hun stage. Zijn verdediging zou om 13.00 uur beginnen. Om 12.00 uur hadden we met Luiz op de universiteit afgesproken om te gaan lunchen. Aangezien we veel eerder dan verwacht op de universiteit waren, hebben we eerst een rondje gelopen en van professor Cristiano (de begeleider van Ramon en Eef) een rondleiding gehad over de labs. In de afgelopen 6 jaren is er veel veranderd, zoveel dat Ramon in eerste instantie het lab niet meer terug kon vinden. Niet alleen was het lab flink uitgebouwd, maar inmiddels staat het ook vol met de nieuwste en hipste apparatuur.

Voor de lunch had Luiz ook wat andere groepsleden uitgenodigd. Professor Paulo, de promotor van Ricardo, was hierbij ook aanwezig. Rond 12.45 uur waren we klaar met lunchen. Voor Hollandse begrippen misschien wat krap in de tijd, aangezien de verdediging om 13.00 uur zou beginnen. Toch vond men dat er best nog een kopje koffie gedronken kon worden. Op onze vraag of we niet beter naar de zaal konden gaan, werd geantwoord: “Ach, zonder Paulo beginnen ze toch niet”. Uiteindelijk waren wij het die om 13.05 uur als eerste opstonden van tafel, toch maar gevolgd door de rest. Nadat Paulo nog even snel wat papieren uit kantoor had gehaald, kon de doodnerveuze Ricardo om 13.15 dan eindelijk beginnen met zijn presentatie. Ons vermoeden is dan ook dat een organisatie zoals het Bureau voor Promoties en Plechtigheden hier niet bestaat :-).

De verdediging zelf duurde maar liefst 3 en een half uur!!! Er was een 50 minuten durende presentatie van Ricardo, gevolgd door een korte plaspauze en de discussie/ondervraging. Gedurende die tijd is een van de commissieleden bijna een uur aan het woord geweest en heeft een ander bijna een half uur met Paulo gediscussieerd over de definitie van een symbool in een bepaalde formule (of iets dergelijks, want alles was in het Portugees). Het is dus duidelijk een wereld van verschil, doe ons maar de Nederlandse versie … het moet dan wel allemaal volgens een strak protocol, maar je weet in ieder geval zeker dat je na anderhalf uur aan het bier kunt :-)

Tot zover een dagje op de Universidade Federal do Rio de Janeiro. Vanaf vandaag maar weer eens voor toerist spelen.

Een weekendje Cabo Frio

Afgelopen weekend zijn we met Luiz en Clarissa naar het vakantiehuisje van de ouders van Luiz in Cabo Frio geweest. Cabo Frio ligt op ca. twee uur rijden van het centrum, d.w.z. als de brug tussen Rio de Janeiro en Niterói niet vol met verkeer staat. Dit laatste was het geval op vrijdagavond. Zelfs om middernacht stond het verkeer op de brug nog steeds muurvast … daarom zijn we pas op zaterdagochtend vertrokken. Onderweg zijn we nog gestopt bij een casa de queijo (kaashuis) om, verassing, kaas te kopen, okee en ook wat broodjes, vruchtensap en doce de goiaba (zoete shit gemaakt van de goiabavrucht).

Het vakantiehuis stond in een zogenaamde Condomínio (soort van vakantiepark, maar dan anders) vlakbij het meer. De villa bleek te beschikken over 4 slaapkamers, 2 badkamers en volgens Ramon nog veeeeeeel belangrijker een buitenkeuken met barbecue en een privézwembad ;-)

Die middag hebben we in de zon met zo’n 35 graden een wandeling gemaakt over het strand van Cabo Frio. Het strand is behoorlijk groot en ligt in een natuurlijke baai, waar ook een oud fort staat op een rots. Vanaf deze rots hebben we ook een echte zeeschildpad gezien. Aan de andere kant van het fort bevindt zich de ingang naar het meer waar Cabo Frio en een aantal andere plaatjes aan liggen. Toen we dit allemaal eens overzien hadden, waren we behoorlijk oververhit en was het dus tijd voor een duik in het privézwembad en het oogsten van een paar kokosnoten uit de tuin. Uit één zo’n kokosnoot komt maar liefst 600 milliliter kokoswater!

Zondag hebben we lekker rustig uitgeslapen en ontbeten met … jawel, kaas. Daarna moest professor Luiz aan het werk en heeft Clarissa ons het meer laten zien. Het gave was dat je dwars door het meer kunt lopen over een soort van zandbank, waarbij je enkel tot je knieën nat wordt. Daarna hebben we nog lekker in het zwembad gehangen. Helaas was het resultaat daarvan niet alleen dat we het weekend ontspannen afsloten, maar ook met een verbrande kop. Eenmaal terug in Rio zijn we direct ingecheckt in het hotel, waar we de rest van de week verblijven.

At the Copa, Copacabana

Wat een verwennerij, alweer een post! Vanavond vertrekken we voor een weekendje naar Cabo Frio met Luiz en Clarissa. De familie van Luiz heeft daar een vakantiehuisje en daar wilden ze ons wel mee naartoe nemen. Hier bij Luiz en Clarissa hebben we snel internet, dus kunnen we wat op de blog zetten, het is even afwachten wanneer we dat weer kunnen.

Vandaag hebben we de beroemdste strandwijken van Rio de Janeiro: Copacabana, Ipanema en Leblon bezocht. Op het strand van Copacabana is men al druk bezig met de voorbereidingen voor Oud & Nieuw (Réveillon); het timmeren van stellages en een hoop reclame maken. We hebben in de wijk Copacabana ook het appartementencomplex gezien waar Ramon en Eef hebben gewoond toen ze in Rio stage hebben gelopen. Daarna hebben we een uur in het postkantoor doorgebracht om wat kaartjes te kunnen posten … en geluncht in een parkje waar ouderen aan het kaarten waren. Daarna hebben we over het strand en de boulevard gewandeld tot aan Forte de Copacabana.

Na het fort kwamen we aan bij de volgende strandwijk genaamd Ipanema. Vroeger (voor 1950) was Copacabana “the place to be”, maar toen Ipanema werd gebouwd verschoof dat … Ipanema is nog steeds een van de chicste en rijkste wijken van de stad – wij zouden zeggen een Yuppenwijk. Op het strand is het dan ook zien en gezien worden.

Onze laatste stop van de dag was Logoa Rodrigo de Freitas, een groot meer tussen Ipanema en de bergkammen. Op een van die bergtoppen staat het alom bekende Christusbeeld, dat op de foto te zien is als je goed kijkt.

Voor zover deze update, wij wensen jullie een fijn weekend!

Cataratas en Itaipú

Dag 2 van de watervallen bracht ons naar het zonnige Argentinië. Zoals eerder vermeld ligt 70% van de watervallen (cataratas) in Argentinië en dus kon een bezoek aan die kant van de rivier de Paraná niet ontbreken. We begonnen met een korte wandeling door een stuk subtropisch regenwoud waar onze gids een bijzondere vogel spotte die hij probeerde te lokken door zijn geluid na te doen … en niet zonder succes :)

Na het oversteken van een flink aantal bruggen over de roestbruine rivier kwamen we aan bij het uitzichtpunt boven de grootste waterval: de Duivelskeel (Garganta del Diablo). De ervaring heeft geen woorden nodig, dus bij deze spreken de foto’s voor ons.

De volgende wandeling leidde ons langs de andere watervallen van de Argentijnen, waaronder Dos Hermanas, Adam, Eva, Bossetti, San Martín en vele andere. Hier een mooi panoramisch overzicht:

Resultaat van de dag: nieuwe indrukken, veel foto’s, een volle maag (Argentijnse steak) en twee pagina’s van ons paspoort gevuld met stempels.

Op onze laatste dag in Foz do Iguaçu hebben we de Itaipú stuwdam bezocht. Dit megaproject van Brazilië en Paraguay samen begon in 1974 en is pas 3 jaar geleden voltooid. Het is de grootste energiecentrale op waterkracht ter wereld, de opgewekte energie is voldoende om 25% van Brazilië en meer dan 90% van Paraguay van stroom te voorzien. Keerzijde van dit alles is wel dat er door het maken van het stuwmeer zo’n grote schade is toegebracht aan het ecosysteem dat pas over enkele decennia duidelijk wordt wat de gevolgen zijn.

Op dit moment zitten we aan tafel bij Luiz en Clarissa, twee vrienden van ons, in Rio de Janeiro. We zijn hier vanmorgen aangekomen voor de tweede etappe van onze reis. We houden jullie op de hoogte van onze avonturen in “a Cidade Maravilhosa”.

Hollandse zomer in Brazilië

Dat hadden we niet verwacht! Na een wilde nacht, d.w.z. storm, onweer en regen, werden we vanmorgen wakker terwijl het nog steeds regende. Het leek vanmorgen dus wel een typische Hollandse zomerdag: grauw, fris (20 °C) en regenachtig, toen we opgehaald werden door onze gids.

Onderweg naar het nationaal park Iguaçu hebben we dus maar een paar regenponcho’s gekocht, dat bleek geen overbodige luxe. Vandaag hebben we dus de Braziliaanse zijde van het park bezocht, de Argentijnen hebben de meeste watervallen op hun grondgebied, 70%, maar vanaf de Braziliaanse kant heb je het mooiste uitzicht op die watervallen. Hieronder een korte impressie van het natuurgeweld van de Cataratas (watervallen) en het weer.

Omdat het zo regende hebben we helaas weinig vogels gezien in het park, dus zijn we ’s middags naar het Parque das Aves (vogelpark) geweest. Uiteraard wel nadat we ons in het hotel even afgedroogd en omgekleed hadden. ’s Middags werd het weer gelukkig wat beter, wel fris maar droog en af en toe wat zon. Ideaal om er dus toch nog even op uit te gaan. In het vogelpark hadden ze voornamelijk papagaaien, ara’s, flamingo’s en toekans. Vooral die laatste zijn schitterend om te zien, maar nogal heetgebakerd. Er had er eentje ineens een andere papagaai in zijn bek die leek te vechten voor z’n leven, na een partijtje worstelen en wat veren armer kon ie zich toch kon bevrijden …

En dat waren de hoogtepunten van onze dag, in de komende dagen gaan we nog naar de Argentijnse kant van de watervallen en de Itaipú-stuwdam. Daarover later meer …

Fijn in Rafain

Na een lange en vermoeiende vliegreis zijn we afgelopen nacht (om 3.00 uur plaatselijke tijd/ 6.00 uur in NL) aangekomen in Rafain Palace hotel, Foz do Iguaçu. Morgen en dinsdag zullen we zowel de Braziliaanse als de Argentijnse kant van het nationaal park bezoeken van de wereldberoemde watervallen. Vandaag was dus een dagje om bij te komen en uit te slapen. Nadat we het ontbijt gemist hadden (nee, het was echt niet mogelijk om voor 10 uur het bed uit te komen) zijn we dus op zoek gegaan naar eten en lenzenvloeistof. De laatste was tot Ramons woede door de beveiligingsbeambte op Schiphol ingenomen (120mL is echt 20mL te veel). Aangezien ons hotel buiten de stad zelf ligt, gingen wij per bus het centrum in. Een van de vele voorbeelden van werkverschaffing in Brazilië hebben we vastgelegd op foto.

Deze man bezet een aardig deel van de bus om mensen door het poortje (de rest) van de bus in te laten nadat ze hebben betaald.

Eenmaal aangekomen in de stad vonden we al snel een apotheek waar we werden afgezet met lenzenvloeistof voor omgerekend ongeveer 20 euro, kun je er in NL 3 van kopen! Maar goed, wat moet, dat moet … Verder bleek er in de stad erg weinig open, logisch voor een zondag, en er was weinig te zien. Ook een supermarkt was lastig te vinden, dus werd het een mini-market waar we wat water en guaraná hebben gescoord. Na een typisch Braziliaanse “betaal per kilo”-lunch, hebben we maar besloten met de bus terug naar het hotel te gaan. De receptie van het hotel had 2 buslijnen geadviseerd om terug te komen. Wij de eerste de beste van de 2 genomen, maar dat bleek achteraf niet ideaal. We werden langs de doorgaande weg naar Paraguay gedumpt en moesten vervolgens nog ruim 15 minuten lopen in de warmte (±35 °C) en zon voordat we bij het hotel waren.

De rest van de middag hebben we in het zwembad gelegen totdat er behoorlijk wat wind op kwam zetten en er zelfs druppels uit de lucht naar beneden kwamen. Inmiddels hebben we de eerste tropische bui en vakantiedag erop zitten, dus nu lekker wat gaan eten :). We houden jullie op de hoogte!

Op naar Brazilië

Hallo allemaal,

Zo, de blog is online. Bij deze een overzichtje van de reis die we gaan maken de komende weken. We zullen proberen jullie op de hoogte te houden van onze avonturen in de zon :)

Groetjes,

Ramon en Veronique